Czy powinnam zacząć korzystać z życia i przestać bawić się w dom?

// ENGLISH VERSION HERE //

źródło: grafika Google

Dzisiejszy post z serii "pogadanka" :-D

Wiele razy dostałam już to pytanie:

Aga, planujesz iść do jakiejś szkoły albo znaleźć pracę?

Oczywiście nie mam nic do samego zapytania - pytanie jak pytanie i nie doszukuję się żadnych podtekstów, bo w większości przypadków nie znam nawet ludzi, którzy je zadawali. Poza tym, ciekawość ludzka rzecz i ja zawsze powtarzam, że możecie pytać, ile chcecie, a ja odpowiem, jeśli będę miała ochotę i/lub wiedzę na dany temat. Jako że akurat ta kwestia pojawiła się nie raz i nie dwa, i zapewne pojawi się jeszcze później, postanowiłam odnieść się do niej w notce. Bo to w sumie ciekawa sprawa.

Nie, nie planuję iść do szkoły i nie, nie szukam pracy. Zacznę od tego, że nawet, jakbym chciała, to nie mogę - nie mam ani statusu studenta, ani pozwolenia na pracę. Mogę oczywiście w dalszym ciągu robić kursy w ramach programu au pair, ale akurat na to nie mam ochoty.

Ogólnie w Polsce utarło się takie przekonanie, że każdy powinien studiować. Nieważne co - czy kierunek go interesuje, czy też nie - studiować się  powinno, bo trzeba mieć jakiś  zawód i jakąś  pracę. Tak jest i już, z tym się nie dyskutuje. Jeśli ktoś nie studiuje to głupi niesamowicie, a jak nie ma matury (z wyboru albo i nie, nieważne) to już w ogóle głąb i przegrał życie. Jeśli ktoś się nie rozwija i nie uczy - koniecznie w jakiejś szkole, bo inne sposoby się nie liczą! - to jest totalnym leniem i nieudacznikiem, koniec. I to nie jest moja wyobraźnia, a autentyczne rzeczy, które widziałam w różnych miejscach.

Zdarza mi się również słyszeć wypowiedzi w stylu: Aga, ty jesteś taka młoda!, Jeszcze nic nie wiesz o prawdziwym życiu! albo Masz jeszcze czas na zabawę w dom! Kto w ogóle powiedział, że ja się w cokolwiek bawię? Słyszę również rzeczy, jak np. Powinnaś teraz korzystać z życia! Co oznacza  to korzystanie z życia? 

To teraz czas na wyjaśnienie mojej sytuacji w chwili obecnej (zaznaczam - w chwili obecnej, może się to zmienić w przyszłości... a może nie, nie wiem).

Mam 23 lata, więc potwierdzam, że jestem bardzo młoda. W Polsce nie studiowałam, tylko miałam pracę. Teraz nie studiuję na żadnej uczelni, nie pracuję i pracy w chwili obecnej nie szukam. Robię zakupy, robię Alicii, moje i Nathana pranie, po czym je ładnie składam lub wieszam. I co więcej, relaksuje mnie to! Sprzątam w domu (nie mamy już ekipy sprzątającej - sama wolę to robić i nie lubię, jak mi się obcy ludzie szwędają wszędzie i macają moje rzeczy) i trzymam porządek, zaganiając też do tego moją rodzinkę. Czasem nawet gotuję i piekę, co coraz lepiej mi idzie. Opiekuję się i bawię z Alicią, która ogłosiła, cytuję: "od teraz będę cię nazywać TYLKO mama, już nie Aga!" Wiem, gdzie są potrzebne dokumenty, jak chociażby paszport Nathana, czego on sam nie wie. Wiem, gdzie leżą wykałaczki, gdzie schowany jest mikser oraz która ściereczka jest do kurzu, a która do luster. Co więcej, chodzę na zajęcia tanceczne minimum 3 razy w tygodniu, zaczynam biegać rano, piszę bloga, dużo czytam oraz sama uczę się rzeczy, które mnie interesują. Zajmuję nawet czas na znajomych, oglądanie dwóch seriali (od jesieni trzeci wróci) i sen!

I wiecie, co jest najlepsze? Uwielbiam to! Zdarza się oczywiście, że jestem zmęczona, że coś mnie irytuje, że u nas również pojawiają się różne problemy - nie będę ukrywać, że nie. Mam też czasami kryzysy, kiedy to myślę sobie, że dlaczego ja to wszystko sama robię!!!, co jest ludzką rzeczą - przynajmniej tak mi się wydaje. Ale nie jestem sama, więc jeśli potrzebuję pomocy, to ją otrzymuję. Bardzo lubię poczucie, że dbam o dom, o swoją rodzinę i o mnie samą. Nigdy w życiu nie poczułam tego osławionego "ciepła rodzinnego" i moim marzeniem od zawsze było to, by stworzyć swoje własne; by witać męża obiadem, gdy wraca z pracy; by mieć dzieci, które mnie kochają; by być kimś, na kim rodzina może polegać... Nigdy nie marzyłam o tym, by mieć jakąś świetną pracę, do której chodzę sobie w garsonce i by wspinać się po szczeblach kariery. Wolałam być w domu z dziećmi i wykonywać te wszystkie czynności, o których wspomniałam. Szczerze? Nie widzę w tym nic złego. Nie czuję się żadnym nieudacznikiem, nieukiem czy kimkolwiek tego typu. Nie wstydzę się tego, że takie mam życie, bo właśnie takie życie mnie uszczęśliwia i będę je kontynuować wprowadzając jedynie pewne modyfikacje od czasu do czasu.

A jakie mam plany na później? O tym na razie pisać nie będę, ale poinformuję w odpowiednim czasie!

No, także skoro już to napisałam to pozwólcie, że pójdę wyjąć naczynia ze zmywarki ;-)

Do następnego!

Aga

PS. Pytanie w tytule postu jest pytaniem retorycznym! :-)
PS2. Planuję zrobić małe przemeblowanie na blogu...
PS3. I jakby ktoś nie widział, to dodałam w zeszłym tygodniu trzecią część postów o aktywnym słuchaniu, więc zapraszam TUTAJ, a cała lista postów z tej serii znajduje się TUTAJ.